اختلال اضطراب اجتماعی
اختلال اضطراب اجتماعی
Blog Article
اختلال اضطراب اجتماعی
اختلال اضطراب اجتماعی، که به عنوان فوبیای اجتماعی نیز شناخته می‌شود، نوعی اختلال روانی است که با ترس و نگرانی شدید در موقعیت‌های اجتماعی یا عملکردی مشخص می‌شود. افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، معمولاً از تعاملی که ممکن است نظرهای منفی یا قضاوت‌های دیگران را به دنبال داشته باشد، احساس اضطراب و ناتوانی می‌کنند. اختلال اضطراب اجتماعی می‌تواند منجر به اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی یا ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران شود و در موارد شدید، کیفیت زندگی فرد را به طور قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهد.
این اختلال ممکن است در دوران کودکی یا نوجوانی آغاز شود و علائم آن شامل خجالت شدید، ترس از قضاوت شدن، نگرانی مداوم در مورد نحوه رفتار و ظاهر خود در جمع، و احساس ناتوانی در مدیریت موقعیت‌های اجتماعی است. اختلال اضطراب اجتماعی می‌تواند پیامدهای زیادی از جمله کاهش اعتماد به نفس، انزوا و مشکلات در برقراری روابط شخصی و حرفه‌ای به همراه داشته باشد. به دلیل آنکه این اختلال عموماً تأثیرات گسترده‌ای بر زندگی شخصی و اجتماعی فرد دارد، شناسایی، درمان و مدیریت صحیح آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
علائم اضطراب اجتماعی چیست؟
علائم اضطراب اجتماعی می‌تواند به دو دسته اصلی تقسیم شود: علائم روانی و علائم جسمی.
از نظر روانی، افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی معمولاً احساس ترس و نگرانی شدیدی در موقعیت‌های اجتماعی دارند. این نگرانی می‌تواند شامل ترس از قضاوت یا انتقاد دیگران، ترس از شرمندگی یا رسوایی و نگرانی در مورد نحوه ظاهر شدن و رفتار در جمع باشد. این افکار منفی ممکن است به صورت مداوم در ذهن فرد پرسه بزنند و سبب ایجاد استرس و اضطراب در مورد رویدادهای اجتماعی آینده شوند.
علائم جسمی نیز در این اختلال شایع است و می‌تواند شامل حملات وحشت، تعریق شدید، تپش قلب، لرزش دست‌ها، احساس سرگیجه و حتی حالت تهوع باشد. افرادی که به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا هستند، ممکن است در موقعیت‌های اجتماعی این علائم جسمی را تجربه کنند و این احساسات می‌تواند منجر به اجتناب از شرکت در چنین موقعیت‌هایی شود. به عنوان مثال، فرد ممکن است از شرکت در مهمانی‌ها، جلسات کاری یا حتی صحبت با غریبه‌ها خودداری کند.
علائم اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است بر روی عملکردهای روزمره فرد تأثیر بگذارد و او را از ایجاد و حفظ روابط اجتماعی، تحصیلی یا حرفه‌ای بازدارد. این اختلال می‌تواند باعث انزوا و تنهایی فرد شود و کیفیت زندگی او را به طور قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهد. به همین دلیل، شناسایی و درمان این اختلال از اهمیت بالایی برخوردار است و می‌تواند به بهبود سلامت روان و کیفیت زندگی افراد کمک کند.
بیشتر بدانید: اختلال شخصیت چیست؟
علل اضطراب اجتماعی
عوامل ژنتیکی: تحقیقات نشان داده‌اند که اضطراب اجتماعی ممکن است در برخی خانواده‌ها رایج‌تر باشد. افرادی که دارای بستگان نزدیک با اختلالات اضطرابی هستند، احتمال بیشتری برای ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی دارند. این نشان‌دهنده نقش ژنتیکی در ایجاد این اختلال است.
عوامل روانی: تجربیات منفی گذشته، مانند طعنه زدن، نقدهای شدید یا موقعیت‌های شرم‌آور در دوران کودکی یا نوجوانی، می‌تواند به توسعه اضطراب اجتماعی منجر شود. همچنین، نوع تفکر فرد و الگوهای شناختی او، مانند نگرش‌های منفی نسبت به خود یا تفسیر نادرست از واکنش‌های دیگران، می‌تواند بر شدت این اختلال تأثیر بگذارد.
عوامل محیطی: محیط اجتماعی و فرهنگی نیز می‌تواند نقشی در ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی داشته باشد. افرادی که در محیط‌هایی با استانداردهای اجتماعی سختگیرانه یا فشارهای اجتماعی بالا بزرگ می‌شوند، ممکن است بیشتر در معرض درماندگی‌های اجتماعی قرار گیرند. همچنین، تجربه‌های منفی مانند قلدری یا طردشدن در دوران تحصیل می‌تواند به شکل‌گیری احساسات منفی و اضطراب در موقعیت‌های اجتماعی منجر شود.
ترکیب این عوامل می‌تواند به شکل‌گیری و تشدید اختلال اضطراب اجتماعی کمک کند، و مهم است که افراد مبتلا به این اختلال با کمک مشاوره و درمان‌های مناسب، به شناسایی و مدیریت این علل بپردازند.
بیشتر بدانید: اختلالات یادگیری در کودکان
درمان اختلال اضطراب اجتماعی
درمان اختلال اضطراب اجتماعی معمولاً به صورت ترکیبی از روش‌های روان‌درمانی و دارو درمانی انجام می‌شود. یکی از مؤثرترین روش‌های روان‌درمانی، درمان شناختی-رفتاری (CBT) است که به فرد کمک می‌کند تا الگوهای تفکر منفی و خطرناک خود را شناسایی و تغییر دهد. در خلال این درمان، مراجعین به طور تدریجی در معرض موقعیت‌های اجتماعی قرار می‌گیرند تا با ترس‌های خود مواجه شوند و به مرور زمان یاد بگیرند که چگونه می‌توانند به طور مؤثری با این موقعیت‌ها کنار بیایند. CBT اقدامی بسیار موثر در کاهش علائم اضطراب اجتماعی و افزایش اعتماد به نفس مراجعین است.
بیشتر بدانید: اضطراب در دانش‌آموزان
علاوه بر درمان شناختی-رفتاری، داروهای ضد اضطراب و داروهای ضد افسردگی نیز می‌توانند به مدیریت علائم مربوط به اضطراب اجتماعی کمک کنند. داروهایی مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و بنزودیازپین‌ها از جمله داروهایی هستند که معمولاً برای درمان این اختلال تجویز می‌شوند. این داروها می‌توانند به کاهش علائم جسمی و روانی ناشی از اضطراب کمک کرده و به فرد اجازه دهند تا بهتر بتواند به درمان‌های روانی پاسخ دهد.
همچنین، شیوه‌های دیگر مانند تکنیک‌های تنفس عمیق، مدیتیشن و تمرینات آرامش‌بخش نیز می‌تواند به مدیریت اضطراب کمک کند. این روش‌ها با کاهش استرس و ایجاد احساس آرامش، فرد را در مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی یاری می‌کنند. به علاوه، گروه‌های حمایتی و جلسات مشاوره گروهی نیز به مراجعین این امکان را می‌دهند که تجربیات خود را با دیگران به اشتراک بگذارند و از حمایت عاطفی یکدیگر بهره‌مند شوند. در مجموع، درمان اختلال اضطراب اجتماعی نیازمند یک رویکرد چندجانبه است که شامل ترکیبی از درمان‌های روانی و دارویی، به همراه حمایت اجتماعی می‌باشد.
جهت مشاوره و راهنمایی بیشتر با شماره های زیر۰۲۱۲۶۶۴۵۱۷۳-۰۲۱۲۶۶۴۵۱۶۱و یا شماره ۰۹۰۳۴۲۳۰۷۸۹ تماس بگیرید. مجموعه روان پناه همراه با دکتر سمانه سلامیان روانشناسی بالینی و دکتر سامان سلامیان روانشناس نوجوان در خدمت شما عزیزان است. Report this page